ایالات متحده چگونه به دنبال حفظ انحصار خود بر دنیای فناوری است

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از سی جی تی ان، اخیراً ایالات متحده با متحدان خود از جمله هلند و ژاپن برای محدود کردن بیشتر صادرات ریزتراشه ها و انواع تجهیزات و فناوری مرتبط به چین مشورت کرده است.

ASML، بزرگترین تامین کننده ماشین های تراشه سازی در جهان مستقر در هلند، از سال ۲۰۱۹ به دلیل محدودیت های اعمال شده توسط دولت هلند و تحت فشار ایالات متحده از فروش پیشرفته ترین تجهیزات تراشه سازی خود به چین منع شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این شرکت هفته گذشته هشدار داد که "حرکت برای اعمال حاکمیت در حوزه فناوری" می تواند منجر به "تغییرات طولانی مدت در تجارت جهانی، رقابت و زنجیره های تامین فناوری" شود که بر چشم انداز تجاری و رشد آن تأثیر منفی بگذارد.

این آخرین اقدام ایالات متحده برای محدود کردن بیشتر صنعت تراشه سازی در چین است.

سال گذشته، دولت بایدن به اصطلاح "اتحاد تراشه ۴" را راه اندازی کرد که چهار تولید کننده برتر نیمه هادی ها در جهان را دربر می گیرد: ایالات متحده، ژاپن، کره و تایوان. این اقدام تلاش گسترده واشنگتن برای مهار پکن در بخش فناوری های پیشرفته تلقی می شود.

ایالات متحده صنعت تراشه ژاپن را هم تهدید کرد

اما چین تنها کشور هدف سرکوب های خصمانه ایالات متحده در صنعت نیمه هادی نیست. در دهه ۱۹۸۰، ژاپن، یکی از نزدیک ترین متحدان ایالات متحده، حدود نیمی از نیمه هادی های جهان را تولید می کرد. در سال ۱۹۹۰، شش شرکت از ده شرکت تولیدکننده برتر نیمه هادی در جهان، شرکت های ژاپنی بودند.

کاخ سفید به منظور مهار صنعت نیمه هادی ژاپن، تحقیقاتی موسوم به "۳۰۱" را آغاز و توکیو را به علت انجام به اصطلاح تجارت ناعادلانه تهدید و تعرفه های تلافی جویانه بر ضد تولیدات تراشه این کشور وضع کرد. در نهایت آمریکا ژاپن را مجبور به امضای توافق نامه نیمه هادی با خود کرد.

در نتیجه، شرکت های نیمه هادی ژاپنی تقریباً به طور کامل از عرصه رقابت جهانی بیرون رانده شدند و سهم آنها در بازار از ۵۰ درصد به ۱۰ درصد کاهش یافت.

در همان زمان، با حمایت دولت ایالات متحده، تعداد زیادی از شرکت های سازنده نیمه هادی ایالات متحده از این فرصت استفاده کردند و سهم بیشتری از بازار را به دست آوردند.

بیش از ۱۰۰۰ شرکت چینی در لیست تحریم آمریکا

ایالات متحده اکنون، در مواجهه با رقابت و توانمندی شرکت‌های فناوری چینی، با سواستفاده از مفهوم امنیت ملی و وحشت آفرینی، قدرت دولتی خود را برای سرکوب و تحریم شرکت‌های چینی، مانند غول مخابراتی هواوی - یک شرکت پیشرو در حوزه فناوری‌های مخابراتی نسل پنجم - بسیج کرده است.

طی سال‌های گذشته، ایالات متحده ورود محصولات هوآوی به بازار آمریکا را محدود کرده، عرضه تراشه‌ها و سیستم‌عامل‌های آن را ممنوع کرده، و همچنین سایر کشورها را مجبور کرده که هوآوی را از کمک به راه اندازی شبکه های نسل پنجم محلی منع کنند.

کاخ سفید حتی کانادا را به بازداشت غیرقانونی منگ وانژو، مدیر مالی هوآوی برای نزدیک به سه سال مجبور کرد که این امر به تنش دیپلماتیک بین دو کشور منجر شد.

در واقع، ایالات متحده بهانه‌های زیادی برای سرکوب شرکت‌های دارای فناوری پیشرفته در چین برای محدودکردن توان آنها در عرضه رقابت جهانی تراشیده و بیش از ۱۰۰۰ شرکت چینی را در فهرست تحریم‌های خود قرار داده است.

استراق سمع و جاسوسی

ایالات متحده همچنین از هژمونی و برتری خود در حوزه فناوری سوء استفاده کرده و حملات سایبری و شنود گسترده انجام داده است.

آمریکا، با بهره گیری از پیشرفته ترین فناوری ها، مدت هاست که "امپراتوری هکرها" را تاسیس کرده و به همین علت بدنام شده است. این کشور به دلیل اقدامات گسترده برای دزدی سایبری و راهزنی اینترنتی در سراسر جهان مورد سرزنش قرار گرفته است.

جاسوسی سایبری و نظارت ایالات متحده بدون تبعیض است. همه می توانند هدف نظارت این کشور باشند، خواه رقیب یا متحد و خواه دشمن، حتی رهبران کشورهای متحد مانند آنگلا مرکل صدراعظم سابق آلمان و چندین رئیس جمهور فرانسه هدف سرقت اطلاعات بوده اند.

نظارت سایبری و حملاتی که توسط ایالات متحده انجام می شود - مانند پریسم، درت باکس، ایریتنت هورن و Telescreen Operation - همگی گواه این است که ایالات متحده متحدان و شرکای خود را از نزدیک زیر نظر دارد.

جولیان آسانژ، بنیانگذار ویکی لیکس، وب سایتی که برنامه های جاسوسی ایالات متحده را افشا کرد، گفته که "از یک ابرقدرت کنترل گر جهانی انتظار نداشته باشید که با افتخار یا احترام عمل کند. تنها یک قانون وجود دارد: هیچ قانونی وجود ندارد."

کد خبر 5714374

منبع: مهر

کلیدواژه: جرایم سایبری تهدیدات سایبری چین ایالات متحده امریکا حاکمیت سایبری تحقیقات علمی ایرانسل شرکت دانش بنیان حاکمیت سایبری فناوری نانو نوآوری فناوری فضایی هوش مصنوعی عیسی زارع پور امنیت اطلاعات نخبگان فیس بوک معاونت علمی فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری سلول بنیادی ایالات متحده نیمه هادی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۱۶۱۵۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

گزینه‌های آمریکا در برابر بلندپروازی‌های اتمی عربستان

عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است. - اخبار بین الملل -

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از میدل ایست نیوز، سال گذشته میلادی(2023)، کمتر از یک ماه پیش از عملیات طوفان الاقصی در  7 اکتبر همه چیز تغییر کرد، اسرائیل و عربستان سعودی در حال مذاکره برای عادی سازی روابط بودند. پس از دهه‌ها روابط سرد، هزینه‌ای که اسرائیل باید برای صلح با عربستان پرداخت می‌کرد مسلماً بالا بود: علاوه بر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده آمریکا و حداقل امتیازات نمادین اسرائیل در مورد حاکمیت فلسطین، مذاکره‌کنندگان سعودی خواستار دستیابی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی بودند.

با ادامه جنگ اسرائیل و مقاومت فلسطین، در حالی که افکار عمومی عرب، از جمله خود سعودی‌ها، از کشتار مردم فلسطین به دست رژیم صهیونیستی خشمگین هستند، حتی اگر مقامات سعودی علاقه‌مند به گفت‌وگو با بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل باشند، به احتمال زیاد مذاکره برای صلح پایدار غیرممکن خواهد بود.

از آنجایی‌ که ایالات متحده به‌ چگونگی ارتقای ثبات در خاورمیانه، چه در طول جنگ غزه و چه پس از آن، می‌اندیشد، موضوع برنامه هسته‌ای عربستان سعودی مسئله مهمی است. اگر واشنگتن امیدوار است که روابط عربستان سعودی را با اسرائیل عادی کند، باید به خواسته‌های ریاض برای همکاری هسته‌ای غیرنظامی تن بدهد – تحولی که می‌تواند به طور چشمگیری تصویر امنیت منطقه را تغییر دهد.

اگرچه عربستان سعودی هنوز زیرساخت هسته‌ای قابل‌ توجهی ندارد، اما در حال ساخت یک رآکتور تحقیقاتی هسته‌ای کوچک در حومه ریاض و ساخت موشک‌های بالستیک با کمک چین است.

اگر چه عربستان سعودی ممکن است در شرایط کنونی به توسعه هسته‌ای غیرنظامی پایبند باشد، اما با توجه‌ به تهدیدهایی که در منطقه حس می‌کند، ممکن است وسوسه شود که در آینده به سمت برنامه‌های هسته‌ای نظامی حرکت کند. ایالات متحده باید برای کاهش این خطر تلاش کند که خط‌مشی دشواری برای واشنگتن است: چرا که اگر واشنگتن همکاری زیادی با سعودی‌ها نداشته باشد ممکن است حمایت عربستان برای عادی‌سازی روابط با اسرائیل را از دست بدهد و آمریکا نفوذ خود را به رقبایی مانند چین واگذار کند.

اما اگر آمریکا از برنامه غنی‌سازی هسته‌ای عربستان سعودی، بدون قید شرط ،حمایت کند آن وقت ریاض می‌تواند از این فرصت برای توسعه یک برنامه تسلیحات هسته‌ای استفاده کند؛ لذا به نظر می رسد، واشنگتن باید جاه‌طلبی‌های هسته‌ای مسالمت آمیز عربستان سعودی را بپذیرد، اما بر اقدامات قوی و مقررات سخت‌گیرانه برای جلوگیری از اشاعه تسلیحات هسته‌ای از سوی سعودی‌ها و جلوگیری از یک مسابقه تسلیحاتی منطقه‌ای پافشاری کند.

نمونه‌های گذشته مانند کره شمالی، و لیبی نشان داد که برنامه هسته‌ای غیرنظامی کشورها می‌تواند راهی برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای باشد و این موضوع در مورد عربستان سعودی هم صدق می کند. برخورداری از فناوری‌های با کاربرد دوگانه در یک برنامه غیرنظامی، مانند قابلیت‌های غنی‌سازی، می‌تواند عربستان سعودی را قادر کند تا از طریق انحراف و پنهان‌کاری، قابلیت‌های هسته‌ای خود را به سمت کاربردهای نظامی ارتقا دهد. این قابلیت هسته‌ای نهفته می‌تواند به‌عنوان ابزاری برای چانه‌زنی یا رفتار خصمانه مورداستفاده قرار گیرد.

تعدادی از عوامل؛ از جمله تمایل به تقویت امنیت ملی، بازدارندگی از دشمنان احتمالی، و افزایش نفوذ ژئوپلیتیکی می‌تواند عربستان سعودی را به‌ دستیابی به تسلیحات هسته‌ای سوق دهد، اما انگیزه اصلی احتمالاً می‌تواند رقابت‌های منطقه با همسایگان از جمله ایران باشد؛ اما در حال حاضر، به نظر می‌رسد ایران تصمیم گرفته است که گام بعدی را برندارد و برنامه هسته‌ای خود را به نظامی شدن سوق ندهد.

واشنگتن می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در اینکه آیا عربستان سعودی به سلاح هسته‌ای دست ‌یابد یا خیر، ایفا کند، اما یک سؤال اساسی باقی می‌ماند: ایالات متحده آمریکا تا کجا حاضر است از عربستان سعودی محافظت کند؟ آیا ایالات متحده به ریاض ضمانت‌های امنیتی قاطعانه‌ای مانند تعهد به‌ قرار دادن عربستان سعودی زیر چتر هسته‌ای خود می‌دهد؟ آیا آمریکا حاضر است یک اتحاد امنیتی رسمی مشابه آنچه که در اروپا یا شرق آسیا دارد با عربستان امضا کند؟ اگرچه گفت‌وگوهای مداوم در مورد یک رابطه دفاعی رسمی وجود دارد، اما توافق امنیتی بین ایالات متحده آمریکا و عربستان سعودی هنوز قطعی نیست و با نقطه نهایی فاصله زیادی دارد. به‌ویژه اینکه احتمال پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری وجود دارد.

فراتر از یک اتحاد امنیتی، آمریکا می‌تواند ریاض را به امضای «توافقنامه 123» برای همکاری هسته‌ای وادار کند. این قراردادها نام خود را از بخشی از قانون انرژی اتمی آمریکا گرفته است که بر اساس آن امکان دسترسی به فناوری هسته‌ای غیرنظامی آمریکا در ازای تعهد صریح طرف مقابل به خودداری از تولید تسلیحات فراهم می‌کند. ایالات متحده در خصوص این توافقات به صورت موردی با 47 کشور از جمله برزیل، ژاپن و ترکیه مذاکره کرده است. این توافق نامه‌ها معمولاً یک کشور را ملزم می‌کند که به پادمان های آژانس بین المللی انرژی اتمی پایبند باشد، سطح غنی‌سازی را محدود کند و سوخت هسته‌ای مصرف شده را به ایالات متحده بازگرداند تا از بازفرآوری مواد تسلیحاتی جلوگیری کند. شاه بیت طلایی توافقنامه 123 ممنوعیت کامل غنی‌سازی است.

با این‌حال، یکی از موانع چنین توافقی، تمایل ریاض به غنی‌سازی اورانیوم در داخل برای تولید برق هسته‌ای، به‌جای تکیه بر اورانیوم غنی شده در خارج است. اگر ایالات متحده قادر به مذاکره در مورد ممنوعیت کامل غنی‌سازی نباشد و تمایلی به دادن امتیازات دیگر نداشته باشد، ممکن است عربستان سعودی برای کمک به فناوری هسته‌ای به کشورهای دیگر مانند چین متوسل شود که منجر به ازبین‌رفتن شفافیت در مورد فعالیت‌ها و تأسیسات هسته‌ای این کشور و ازدست‌رفتن نفوذ ایالات متحده خواهد شد.

بنابراین، برای جلوگیری از چرخش عربستان به چین، ایالات متحده آمریکا ممکن است نیاز به مصالحه داشته باشد. واشنگتن می‌تواند پیشنهاد ساخت تأسیسات غنی‌سازی اورانیوم در عربستان سعودی را بدهد که به ریاض اجازه می‌دهد تا کنترل بیشتری بر زنجیره تأمین سوخت هسته‌ای خود و کاهش وابستگی آن به تأمین‌کنندگان خارجی داشته باشد. ایالات متحده همچنان می‌تواند بر تدابیر محکم برای جلوگیری از توسعه برنامه نظامی عربستان سعودی پافشاری کند. برای مثال، می‌تواند تقاضا کند که هر تأسیسات غنی‌سازی، توسط متخصصین آمریکایی اداره شود یا سازوکار خاموش‌کردن از راه دور را نصب کند. اما واشنگتن باید در مورد چنین مفادی چشم‌انداز روشنی داشته باشد: این اقدامات مطمئناً خطر گسترش سلاح‌های هسته‌ای عربستان را کاهش می‌دهد، اما آنها را از بین نمی‌برد.

ضرورت دارد که آمریکا از همان ابتدا برای محدودکردن توانایی عربستان سعودی برای توسعه برنامه تسلیحات هسته‌ای، تلاش کند. واشنگتن نمی‌تواند تأخیر را تحمل کند.

به‌عنوان جایگزینی برای غنی‌سازی عربستان، واشنگتن می‌تواند عرضه مطمئن اورانیوم غنی‌شده را برای رآکتورهای عربستان تضمین کند و نیاز این کشور به تأسیسات غنی‌سازی داخلی را از بین ببرد. احتمالات؛ از تعلیق طولانی‌مدت غنی‌سازی داخلی عربستان تا فعالیت تأسیسات غنی‌سازی زیر نظر متخصصین ایالات متحده به‌جای پرسنل سعودی، همچنین تا مکانیسم‌های خاموش‌کردن از راه دور در صورت تصاحب احتمالی، متغیر است.

واشنگتن می‌تواند ممنوعیت غنی‌سازی را به‌عنوان بخشی از همکاری دفاعی دوجانبه شرط کند. این می‌تواند به شکل یک ممنوعیت رسمی امضا شده توسط ریاض، یا یک سند تکمیلی غیرالزام‌آور همراه با یک توافق رسمی باشد که حاوی یک ماده اضافی است که در آن عربستان سعودی موافقت می‌کند زیرساخت چرخه سوخت را ایجاد نکند.

این رویکرد به ریاض اجازه می‌دهد تا حق فنی غنی‌سازی را حفظ کند، اما از قبل موافقت می‌کند که از آن استفاده نکند. با توجه‌ به تهدیدها در منطقه، تقویت توافق امنیتی ایالات متحده و عربستان سعودی همچنان اولویت اصلی عربستان و عاملی برای محدودکردن جاه‌طلبی‌های هسته‌ای آن خواهد بود.

سیاست‌گذاران آمریکایی باید به همتایان سعودی خود بر مزیت‌های فناوری رآکتورهای آمریکایی نسبت به فناوری چین و روسیه تأکید کنند و بر مزایای فنی و پایبندی به استانداردهای ایالات متحده آمریکا برای برنامه‌های هسته‌ای و تقویت شفافیت، تأکید کنند. آنها همچنین باید از عربستان بخواهند تا به حفظ نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین ،که مشخصه آن هنجارها و همکاری است، متعهد باشد. اگر واشنگتن نتواند به ریاض پیشنهادی قانع‌کننده بدهد، خطر ازدست‌دادن هرگونه نفوذ بر توانایی‌های هسته‌ای عربستان سعودی وجود خواهد داشت.

انتهای پیام/